Powstaniec Wielkopolski Władysław Pietrzyk (1899-1969)

W grudniu nie sposób pominąć materiału o zwycięskim powstaniu 1918-1919 roku. Tym razem wybraliśmy biogram uzupełniony informacjami i zdjęciami od rodziny mieszkającej w Gliwicach, który w ubogiej formie znalazł się w opracowaniu książkowym „Lubonianie w Powstaniu Wielkopolskim”, wydanym z okazji 90-lecia zrywu w 2009 roku.

Władysław Pietrzyk urodził się 24 czerwca1899 r. w miejscowości Godurowo, powiat Gostyń. Był synem Michała i Antoniny (matka ur. 1.05.1873 r., zmarła mieszkając w Luboniu, w przeddzień wojny – 31.08.1939 r.). Władysław Pietrzyk był robotnikiem.

Jedne źródła podają, że do Powstania Wielkopolskiego przystąpił 27.12.1918 r. i brał udział w walkach o Wolsztyn oraz Ławicę. Z notatek rodzinnych dowiadujemy się też, że w styczniu 1919 r. jako ochotnik znalazł się w 5. baterii, 2. kompanii 14. pułku artylerii lekkiej (pal) pod dowództwem porucznika Jerzego Suzina i w stopniu szeregowca walczył m.in. o Chrośnicę, która została opanowana przez powstańców 3 stycznia 1919 r. Ta wieś stała się bazą wypadową i odegrała znacząca rolę jako jeden z głównych punktów zbiorczych przed atakiem na Zbąszyń. Przy Władysławie Pietrzyku wymieniono też inne miejscowości, w których walczył: Czarnków, Goraj. W Centralnym Archiwum Wojskowym w Warszawie znajduje się dokument zaświadczający, że Władysław Pietrzyk był zweryfikowany przed 1939 rokiem jako Powstaniec Wielkopolski i ujęty w ewidencji Biura Historycznego Dowództwa Okręgu Korpusu (DOK) VII w Poznaniu pod nr. 1833. Niewykluczone, a nawet bardzo prawdopodobne jest to, że po powstaniu, jako 20-latek podlegający obowiązkowej służbie wojskowej w wolnej już Polsce, walczył także na wschodzie w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 r.

Wiadomo natomiast, że mając 40 lat brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r., ze względu na wiek prawdopodobnie trafił do kompanii Obrony Narodowej. Z pieczątek znajdujących się na odwrocie kilku zdjęć, jakie z tamtych czasów się zachowały, dowiadujemy się, że przebywał w niewoli niemieckiej w Stalagu III b Furstenberg. Ten obóz jeniecki znajdował się w Gębicach (Amtitz), wsi w dzisiejszym województwie lubuskim. Warto wspomnieć, że przez 3 miesiące, przejściowo, więźniem tego obozu był m.in. Maksymilian Maria Kolbe. W listopadzie 1939 r. obóz z zabudowań majątku przeniesiono na pola, na zachód od wsi, gdzie ustawiono namioty otoczone drutem kolczastym. Więziono tu ok. 20-25 tysięcy jeńców. W maju 1940 r. rozpoczęto akcję kierowania więźniów do przymusowej pracy. Niestety, nie zachowały się informacje, w jakim niemieckim gospodarstwie rolnym musiał pracować Władysław Pietrzyk. Z niewoli do Lubonia powrócił w 1946 r. Wiemy natomiast, że przez RKU Poznań został przeniesiony do rezerwy i miał wówczas stopień plutonowego. Zmarł 04.12.1969 r. w Luboniu, pochowany w Żabikowie (dziś grób nie istnieje).

Ożenił się 4 września 1926 r. w Opalenicy z Katarzyną z d. Bręk (ur. 10.04.1904 r., ojciec Andrzej, matka Jadwiga, zm. 10.11 1987 r.). Po śmierci męża, żona była podopieczną ZBoWiD-u, Koło Luboń 1 (nr 468615, leg. 6553). Mieli czworo dzieci, jedno umarło w dzieciństwie, pozostali to: Stanisława (ur. 6.09.1927 r., zm. 7.03.1993 r.) po mężu Włodarczyk, Teresa (ur. 1930 r., zm. 5.03.1984 r.) po mężu Gemzicka i Marian (ur. 1932 r., zm. 17.08.2015 r. w Gliwicach)

Mieszkali w Luboniu przy ul. Konarzewskiego 9/3 (5).

Należał od 29.01.1933 r. do Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919, Koło Żabikowo (nr ewid. 5537, nr dypl. 1833, nr arch. 9406), skreślony 23.08.1936 r. Po wojnie był członkiem ZBoWiD-u, Koło Luboń 1 nr ewid. 228406 (legitymacja nr 12696 wydana 22.11.1969 r.) .

Na podstawie akt ZWPN RP 1914-19 (Archiwum Państwowe w Poznaniu nr zespołu 884), akt ZBoWiD-u, Koło Luboń 1, informacji wnuczki Elżbiety Rosady (córki Mariana).

PPR & RW

Powstaniec Wielkopolski Władysław Pietrzyk (1899-1969)