W piątek, 28 marca parafia pw. św. Barbary ponownie zorganizowała wielkopostne nabożeństwo w miejscu naznaczonym cierpieniem, by uczcić pamięć więźniów i ofiar obozu, w duchu łączności chrześcijańskiej z tymi wszystkimi, którzy dziś cierpią prześladowania. W tym roku, który upływa pod szczególną opieką bł. Edmunda Bojanowskiego (200. rocznica urodzin), rozważania wiązano z osobą Błogosławionego.
Jako pierwsi krzyż ponieśli burmistrz Dariusz Szmyt i przedstawiciele władz Lubonia. W dalszej kolejności przejmowali go strażacy i strażnicy miejscy, potem harcerze, młodzież (w tym przystępująca w bieżącym roku do sakramentu bierzmowania) oraz grupy parafialne (służba liturgiczna, ministranci, lektorzy, szafarze nadzwyczajni, przedstawiciele „Caritas”, Wspólnoty Żywego Różańca, Przymierza Apostolstwa Dobrej Śmierci, Rady Ekonomicznej i Duszpasterskiej). Przy każdej stacji odbywały się rozważania Męki Pańskiej. Rafał Wojtyniak czytał fragmenty Ewangelii, a Paweł Machalski przedstawiał urywki z historii obozu. Wykorzystano również cytaty z „Dziennika” bł. Edmunda Bojanowskiego, które czytała Matka Generalna Zgromadzenia Służebniczek Maryi – s. Maria Rafała Kisiel. Drodze Krzyżowej towarzyszyły pieśni pasyjne intonowane przez organistę – Roberta Napieralskiego.
Paweł Machalski przypomniał, że przez obóz przeszło 21 tys. więźniów, z czego ok. 500 poniosło śmierć. Uczestnicy Drogi Krzyżowej stanęli przy baraku, w którym 21 stycznia 1945 r. hitlerowcy spalili żywcem ok. 80 chorych i niezdolnych do ewakuacji. Przeszli obok pomników poświęconych żołnierzom Związku Walki Zbrojnej-AK, harcerzom lat wojny, pułkownikowi Henrykowi Kowalówce, duchownym, żołnierzom zamordowanym w okresie stalinizmu. Zatrzymali się przed pomnikiem „Nigdy wojny” oraz przy tablicy z 253 nazwiskami osób, które zakończyły swą wędrówkę w tym obozie. Przed „Ścianą Śmierci”, w intencji ofiar wszystkich wojen, konfliktów, prześladowań i wszelkiego rodzaju nienawiści, odmówiono dziesiątkę Różańca, rozważając tajemnicę „Śmierci Jezusa na krzyżu”. Później uczestnicy stanęli przy pomnikach: poświęconemu obywatelom Związku Radzieckiego, jeńcom wojennym, uciekinierom z robót w III Rzeszy, spadochroniarzom, zamordowanym 11 lewicowym członkom ruchu oporu, więźniom-Luksemburczykom. Zatrzymano się tez przy basenie przeciwpożarowym, w którym podczas wojny topiono więźniów, oraz przy krzyżu. Na zakończenie tego wyjątkowego nabożeństwa trębacze, którzy uświetniali jego przebieg, odegrali ku czci ofiar utwór „Cisza”.
Reżyserami wydarzenia byli księża wikariusze Jacek Zjawin i Artur Kosior.
Robert Wrzesiński